NE KADAR MUTLUYDUK

Ne kadar mutluyduk geçmişte..

Oyunlar oynardık sokaklarda, sapık korkusu olmadan,

Parklarda çocuklarımızla  zaman geçirirdik, organ mafyasından korkmadan,

Adalate, askere, polise, yargıya güvenirdik, amcamız, dayımız yanımızda olmadan,

Eşitlik vardı, hak vardı, hukuk vardı,

Zenginlerimiz azdı,

Ama, mahallemizde huzur vardı.

Annelerimiz pazara gitmek için 3-4 km yürürlerdi.

Çocukları bize emanet ederlerdi,

Biz de çok büyük değildik ama,

Kimsenin aklında bu çocuk tecavüze uğrar mı korkusu yoktu.

İslam’ın ilkelerini yaşar, ibadetimizi gösterişsiz safi bir şekilde  korkusuzca yapardık,

Çocuklar bir odada yer yatağında yatardık ama, sıcaklık vardı.

Her kez herkese selam verir alırdı,  komşunun acısı ve mutluluğu menfaatsiz paylaşılırdı.

Okullarda zengin fakir ayırımı yapılmazdı.

Dışarıdan kuru bakla ve tahıl ürünleri pek fazla ithal edilmezdi,

Benzin, sigara, et, meyve, sebze bu kadar pahalı değildi. Herkes bütçesine göre karınca kaderince alabiliyordu.

Hafta sonları pikniklere giderdik, koşar oynar eğlenirdik.

Milliyetçilik vardı ama, Türküm demeye bu kesim korkmazdı.

Büyüklere saygı, küçüklere sevgi vardı,

Eğitim eşitliği bu günkü kadar yozlaşmamıştı.

Biz geçmişimizi istiyoruz ağa, geçmişimizi,

Saf bir şekilde yaşamayı özlemişiz.

Oyun oynardık kardeşlerimizle;

Ben Malkoçoğlu olurdum.

Kardeşim Kara Murat,,

Tabancamız yoktu ama el marifetlerimiz tabanca olur ringoluk yapardık.

İşe girememe kaygımız yoktu, çünkü hak eden işe girebiliyordu.

Emevi vatandaşı gibi değil Cumhuriyet vatandaşı gibi yaşardık ağa,

Biz geçmişimizi arıyoruz umarım anlamışsındır onu.