BİR SERÇE ÖLÜMÜ GÖRSEK BURKULUR İÇİMİZ

Anne- Baba- Sevdiklerimiz.. değerlerimiz

Bir bir uçup gidiyorlar ellerimizden

Kınalı ellerinden nasır tutmuş elerli defalarca öpsekte  analarımız bu dünyada bir başımıza bırakıp bizleri  çaresi olmayan ölümlere bırakıyorlar kendilerini.

Ölüm bir anlayış

Yada yeniden var oluş.

Belkide bir daha olmayış.

Bir serçe ölümü görsek burkulur içimiz.

Kanatları ezik ve gagasına kan damlamış serçeler.

Ana sütü gibi. Baba ekmeği kadar sıcak.

Niye sendromlar yaşıyoruz Allahım.

Niye bu kinler, bu ihtiraslar. Bu düşmanlık, bu aymazlık

Nedir bu kumdan kalelerin başımızda estirdiği bela rüzgarları.

Bir kuş ölüsünü bile ortadan kaldıran belliğimiz neden insanlarımızın kanlarında kayıtsızi umarsız, çaresiz..

İnançlarımızmı kokuştu bizim. İmanlarımızmı satın alındı.

Yüreğimide kaybolamayan ateşleremi su dökülüp söndürüldü.

Niye çıktık insanlığımızdan. Neden hayvanlaştık.

Oysa Ananmız hala başımızı okşardı bizim.

Babamız hala meşin top alırdı bizlere.

Ve kaybediyoruz onları teker teker.

Akide şekerlerinin kokusu kalıyor içimizde..

Bir serçe yola yatsa, bir arı çiçekte boyun eğse ve bir köpek havlasa geceelr boyu ağlamazmıydık hep birlikte.

Noldu şimdi bize..