YAĞMUR KOKULU KÖYÜM.

Yağmurlarda kokardı.
Köyüm yağmur köyüydü.
Küpte turşu, kavanozda pekmez
Tavada mıhlama. Ocakta pancar
Birde Şakir Öner Gülhandan orta Anadolu türküleri.
Eller fındık göğü. Odalar kavsak kokusu. Harmanlar yeşil sarı..
Yağmura karışırdı yüreklerimiz.
Sırıl sırıl ıslanırdık. Şırıl şırıl yağmur akardı kirpiklerimizden..
Çanak dibi pekmez yalardık.Anamın soğan soğan kavurduğu taflan turşusuna kaşık kaşık dalardık.
Yağmur kokardı köyümüz.
Komşu kokardı.
Bol fistanlı kızlar. Yarın pantolonlu çocuklar kokardı.
Yarısı kırık kiremitli evimizin üstüne şıp şıp vururdu damlalar.
Tahtadan yapılmış pencerenin yanına oturur damlaları dinlerdim.
Ta uzaklardan kamyon sesleri duyulurdu..
Yağmur el ayak çekince cıvık çamurlarda ayakkabısız gezerdik ayakkabımız eskimesin, yırtılmasın diye.
Yağmur köyde candı..renkti. Ahenkti.
Yani köyümüzün yağmurlarında yıkanırdık bol bol..
Ah öyle özledimki yağmur kokulu, yağmur yüklü köyümü..