NERDEK..

Pekmez nerdeği yapardı annem..
Sonra her tarafı is tutmuş bir bakır tasa koyar sürerdi önümüze..
Genelde bir tarafı yanmış mısır ekmeğiyle öyle lezzetli olurduki nerdek.
Nerdeği bir sapsız küpe koyar saklardı annem.
Bulkupta yemesinler hemen tükenmesin diye..
Küpün ağzınada başındaki eşarbı bağlar düğüm atardı..
Nerdek düğün, bayram yemeğiydi. Özeldi . Öyle her öğün sofraya getirilen sıradan bir lokma değildi.
Babam çok defa nerdek hakını kullanmaz annemden gizli bize verirdi.
Yani nerdek deyip geçmeyin. Nerdek bizim evde anayasaydı..
Babam çoğu zaman eve yorgun gelirdi.
Arka cebinde bıçkısı, elinde girebisi çömeliverirdi kapının bir yanı kırık eşiğine..
Ahırda inek bağırırdı avluda tavuk..
Biz nerdek derdindeydik..
Babamın küçük pilli bir radyosu vardı. Nezahat bayram ve Şakir öner gülhanın türkülerini severdi.
İsterdiki her gün “ köprüden geçti gelin” türküsü Çalsındı..
Çok nerdekli zamanlar yaşadık..
Anam çok baş örtüsü eskitti nerdek uğruna..
Ve bugün nerede nerdek yapılsa hep anamın eşarbı gelir aklıma..