Bizlerden yaşça büyük olanlardan duyduğumuza göre, eskiden bir mahallede kimin zengin, kimin fakir olduğu bilinmezdi. Öyle ki ancak hava karardıktan sonra mahalledeki fakirlere yardım yapılırdı..
Büyük Atatürk’ün genç Cumhuriyeti fukara bir ülkeydi ama kendine has gelenekleri vardı… Halkını tutumlu olmaya ve Yerli Malı kullanmaya özendirirdi.Ancak bu gün kimilerinin akıllarının alamayacağı kadar itibarlı ve düşünemeyecekleri kadar onurlu bir ülkeydi.. Bugün yine kimilerinin dalga geçtiği Cumhuriyet Bayramı Balolarına, ayaklarını sıkan ‘Sümerbank Pabuçlarıyla' giderdi ülkeyi yönetenler. Ve elbette ki, koruma ordularıyla değil, Halkla yan yana, can cana, Halk içinde Halk ile birlikte beraberce..
Ne yazıktır ki, bugün bunlar yok oldu. Hak, Hukuk, Adalet, Sevgi, Barış, Kardeşlik, Liyakat, Güven, Vicdan, Merhamet gibi güzelim değer yargıları alt-üst olduğu gibi, bunların yerini alan nice olumsuz tutum ve davranışlar da sıradan ve normal sayılır bir hale geldi.
Unutmayalım ki, bu toplumun gönüllerde taht kuran “İncinsen de incitme” diyen Mevlana’sı, “Yaratılanı sev, Yaradan'dan ötürü” diyen Yunus’u, “Dili, dini, rengi ne olursa olsun iyiler iyidir” diyen Hacı Bektaş Veli’si, “Ne mutlu eğri zamanda doğru yerde durabilene” diyen Pir Sultan Abdal’ı, “Bütün aşklardan yücedir, insanın insanı sevmesi” diyen Mahzuni’si ve “Dağlar, insanlar ve hatta ölüm bile yorulduysa, şimdi en
güzel şiir barıştır” diyen Yaşar Kemal’i var…
Bu kadim topraklarda kin ve nefret yeşermez. Yaşanan bunca olumsuzluğa rağmen benim güzelim memleketimde, "Sizden veya Bizden" anlayışı değil, Sevgi, Barış ve Kardeşlik yeşerecektir, mutlaka ama mutlaka,.
Menu
