Menu
Menu
 |
Eli kulağında gün sayıyoruz. Makineler kuruldu, üretim için malzemeler tamam. Çalışacak mühendis, usta ve işçiler işe alındı. Şimdilik başka eksiğimiz yok. Haftaya başlayacağız. İnşallah…
Fabrikanın temizliği, makinelerin ayarlanması derken açılış hazırlıkları tamamlandı. Cuma namazından sonra çalışanlar hazır, çevre esnaf ve davetliler geldiler. Açılışa katılanlara teşekkür ederek kısa bir konuşma yaptım. Başarabildiğimiz işler için Allah’a şükrettim. Elhamdülillah…
Sonra dua ve temennilerle hep birlikte açılışı yaptık, işe başladık. Bismillah…
İşimiz yolunda, kumaşlar kesiliyor, dikiliyor, ütü, kalite kontrol ve paketleme derken koliler doluyor. Siparişler derhal gönderiliyor. Talepler arttı, fazla mesai yapmaya bile başladık. Bir taraftan sevinirken, diğer taraftan da şaşırdık, ne oluyor dedim. Allah Allah...!
Üretime aralıksız devam, fazla mesai falan bizi yormuyor şevkle çalışıyoruz. Gönderdiğimiz malların ödemeleri geliyor. Kendimize güvenimiz arttı, işin üstesinden geliyoruz. Evelallah…
Koşarak, koşturarak alın teri ile helalinden kazanıyoruz rızkımızı. Azmin pençesinden ne kurtulabilir ki? Başarmak için azmettik. Alimallah…
Deyim yerindeyse tam gaz gidiyoruz. Gözümüz çalışmaktan başka bir şey görmüyor, dört elle sarıldık işimize. Yorgunluk, uykusuzluk vız geliyor. Hep birlikte coşkulu ve heyecanlıyız, ha gayret işe devam. Allah Allah Allah…
Siparişler üst üste geliyor. Üretim kapasitemizi bilenler sipariş verirken soruyor, istediğimiz tarihe yetişir mi diye. Gece gündüz çalışıp zamanında yetiştireceğimizi söylüyoruz, merak etmeyin yetişecek. Vallah Billâh.
Kararlıyız, siparişleri geri çevirmek, yılmak yorulmak yok. İş olurda yapılmaz mı? Bütün gücümüzü ortaya koyduk. Sonuna kadar gideceğiz. Ya Allah…
İşler iyi gidiyor. Göze geleceğinden, nazar olacağından korktum. Dilimde hep Maşallah…
Hayat bu inişli çıkışlı, her zaman düz gitmez ya. Zaman içinde gönderdiğimiz malların bir kısmının ödemesi gelmemeye başladı. Fesuphanallah…
Bizimde aldığımız malların karşılığını, çalışanların ücretlerini zamanında ödememiz gerekiyor. Canımız sıkıldı bu işe. Hay Allah…
Ticari hayat her geçen gün zorlaşmaya başladı. Alacakların büyük bölümü gelmeyince günden güne dar boğaza girdik, çark dönmüyor. Fabrikayı kapatmaya, alacaklarımızdan tahsil edebildiğimiz kadarı ile borçlarımızı ödemeye karar verdik. Neredeeen nereye geldik! Hasbünallah…
Seneler içinde borçlarımızı ödedik, el elde baş başta. Yapacak bir şey yoktu. “Rabbim rızkı dilediğine bol verir, dilediğine kısar; fakat insanların çoğu (bunun hikmetini) bilmezler (Sebe/36).” Başka ne söylenebilir. Eyvallah…
Tanıdıklar, arkadaşlar iyi niyetle soruyor. “Hazır fabrikayı tekrar açmayacak mısınız?”
Maazallah… Neuzübillah… Hafizenallah…
Zaman her şeyin ilacıdır
Tecrübeler bazen acıdır.
Derken akıp geçti zaman. Üretmek ve ticaret ruhumuza işledi bir kere. Baştan sona muhakeme, muhasebe ve mütalaa yapma fırsatımız oldu. Yanlışımızı doğrumuzu değerlendirdik, hatalarımızı gördük. Mümin bir delikten iki defa ısırılmaz.
Esbaba tevessül Allah’a tevekkül anlayışıyla iki ayak üzerinde durmamız gerektiğini bildik. Manevi ayağı hakka tevekkül tamamdı. Maddi ayağı sebeplere sarılma ve işimizi gereği şekilde yerine getirmede eksik kaldığımızı anladık.
Eksiğimizi akıl yürütme, analiz etme ve ayrıntılı inceleme ile tamamlayıp, alfabenin A’sından başlayarak yeniden gayretle çıktık yola. Allah’ın rahmetinden ümit kesilmez ya.
Allah’a dayan, sa’ye sarıl, hikmete râm ol
Yol varsa budur bilmiyorum başka çıkar yol.