GENÇLERİMİZ SERSERİ MAYIN GİBİ..

İş bulamıyorlar.
Bulsalarda kazanamıyorlar.
Kazansalarda harcayamıyorlar..
Siyasette figüran, ticarette acemi, sporda torpilsiz..
Bir serseri mayın gibi pırıl pırıl gençlerimiz.
Okuyacaklar, kendilerine hayat kuracaklar, yuva kuracaklar. Kendi yağlarıyla kavrulacaklar.
Savrulmuşlar. Sararan yapraklar gibi.
Cafelerde, stadlarda, sokaklarda.
Caddelerde dargın dargın bazen dalgın dalgın kahrolası bir sisteme yenik düşüyorlar.
Oysa onlar ülkemizin gelecekleri olabilirlerdi.
Ülkemizin ışığı, cumhuriyetimizin teminatı, yarınlarımızın umudu olabilirlerdi.
Kendilerine dayatılan taşeron laçkalığının himayesinde asgari ücrete yenik düşmüş bedenleriyle yok olmamak için çırpınıyor gençliğimiz.
Yazık. Günah. Ayıp..
Taş gibi gençlik. Gül gibi gençlik.
Sadece seçimden seçime siyasette afiş asmaya, tabela asmaya, bröşür dağtmaya yarayan gençlik.
Efendileri sıcak lüks mekanlarda yemeklerin asosunu zıkkımlanırken kuru bir lahmacunla ideolojilerini devşirmeye çalışan gariban gençlik.
Spor alanlarında hep yedek kulübesinin müdavimliğine mahkum olan bir genç kuşak.
Sevdalanmaya bile korkan, aşık olmayı bile beceremeyen yürekleri yangın bir gençlik kalabalıkları
Hala babasından harçlık almayı onursuzluğuna yedirememesine rağmen mecbur kalan bizim genç kardeşlerimiz..
Herşeye rağmen sizleri seviyoruz.
Ve bir gün sizlerinde söz sahibi olableceği ülkeyi özlüyoruz.
O günler gelecek..