KURU DALLAR ARASINDA SEN GELİRSİN AKLIMA…

Ey fındık.
Kızların gelinliği. Çocukların defteri, kitabı. Gençlerin üniversitesi.
Harmanların sarısı, baronların tanrısı.Ey fındık..
Bir Amerikan sigarası kadar bile değer etmiyorsan ,Bir kitap parsı bile değer bulamıyorsan ucubesin ucube..
Ey fındık..
Gurbetçinin tatili..Emekçinin katili..
Baronların kaymağı..Manavların manyağı ey acuze ürün..
Adına türküler yakılan, yuvalar yıkılan, çuvallara tıkılan yeşil dalların süsü..
Nedir ederin senin?..
Gıdık, gıdık, göcek göcek, sepet sepet umut toplar oldu üreticim.
Laf, laf, söz söz, cümle cümle yaktılar harmanlarımızı.
Alivre, ithalat, emanet diye diye çaldılar kazançlarımızı..
Ey fındık. Ey fındıkçı.
Nasıl ki dağların serinliğinde yuvalanırsa kuşlar, nasıl ki bir martı ince bir balık için batıp çıkıyorsa denizlerde,
Bilki senin umudun bitmemiştir.
Bakma sen fındık rantçılarının ahkam kesmelerine.
Onlar dilim dilim, bazen bütün bütün götürüyorlar senin rızkını..
Bakma sen el ağzına.
Bakma sen siyasi çenelere.
Sen her sene. Vur yine yorgunluğunu sırtına.. yine omuz omuz taşı umutlarını harman harman.
Çocukların için. Kentin için. Kendin için bir şeyler yap..
Ne güzel söylemiş şarkıda;
“sarı sarı yapraklarda
Kuru dallar arasında sen gelirsin aklıma”…