BU NE YAMAN ÇELİŞKİ ANNE

Her yanımız kabus.
Her yanımız kaos.
Duvarlarımız bile kan kokuyor anne.
Zılgıt kokan ağıtlara sığdırmışız hayatlarımızı
Bu ne haldir anne.
Daha dün senin kollarında yatarken
Çiçekli bahçelerde koşarken
Kan çiçeklerini niye soluyoruz anne.
Susadım artık.
Kan emicilerin yarasa gözlerinden korkuyorum artık
Beni buradan çekip al anne.
Öyle özledim ki çayır çimen kokan dizlerini
Öyle özledim ki erik irisi gözlerini
Yanında yaramazlık yapmasını öyle özledim ki.
Her yanım savaş Anne.
Her yanım ateş- Barut.
Her yanım toz –duman
Her yanım insan yoksunu
Tek başımayım
Tut elimden anne.
Soytarı bir yaşamda yok oluyoruz. Düşüyorum. Eziliyorum
Çakal yuvaları üstüme üstüme yıkılıyor
Ne zaman insan durmak istesem yaşama
Harcanıyorum.
Sana bile gelemiyorum.
Nerdesin bilmiyorum.
Ara beni kucak sıcaklığında. Beni bul, beni sor anne.
Her taraf yalan- riya
Bu ne yaman çelişki Anne…