ŞEHİT...

Ordulu şehitleri,miz yaprak dökümü gibi tabut tabut geliyorlar. Ordulu şehitlerimizi olduğu gibi tüm şehitlerimizi bağrımıza basıyoruz ve hain terörü her defasında daha şiddetli bir şekilde lanetliyoruz. Ama ne kadar lanetlesekte ölümün puşt soğukluğunu gencecik fidanlar yaşıyorlar. Analar yine ağlıyor. Babalar yine isyanlarda. Minik yavrular babasız büyümek zorunda kalıyorlar. Dayanılacak gibi değil tabi. Şehitlerin en fazla var olduğu kent haline geldi Ordu. Şehitlik mertebesine ulaşan en fazla gencimiz bu ilimiz arsına girdi. Ay geçmeden Ordu şehitlerini bağrına basmaya başladı. Siyasilerimiz hiçbir şey olmamış gibi iftar yemeklerinde hala şov yapıyorlar. Acıları yok. Utanmaları yok, arlanmları yok. Birde kendilerine hesap soramayan yalaka gurublarda varsa hepimizden yüzlü bu sokaklarda geziyorlar, gülüyorlar , yiyip , içip gidiyorlar. Şehitler bize kalıyor. Acılar ailesine kalıyor. Her defasında devletimiz bu işi halledecek diye düşünürken devletimizin çaresiz kalışını izliyoruz. Dünyaya kafa tutacaklarını ilan eden hükümetimiz daha çapulcu sürüsü vatan hainleriyle baş edememenin sendromunu yaşıyor. Ordulu ve tüm şehitlerimize Allahtan rahmet diliyor terör şebekelerini bir kez daha lanetliyoruz..